Het verbaast mij hoe snel de denkwijze van mij verandert. Vroeger maakte ik mij druk of ik wel genoeg vrije tijd zou hebben als ik een kindje had. Die gedachte is niet zo vreemd als je werkt en studeert. In tegenstelling tot heel wat mensen hoef ik geen volle baan te hebben, maar met de studie erbij ben ik meer dan zestig uur in de week bezig met alles. En die inventarisatie geeft al aan dat het echt te veel is. Daarom hadden mijn man en ik besloten om eerst de studie af te ronden en dan te beginnen. Op zich is dit ook een logisch besluit, een besluit die je in mijn geval maar zo lang vol kan houden.
Intussen heb ik het grootste deel van mijn studie achter de rug en gaat het toch kriebelen. Nu heb ook toegegeven aan de kriebels, maar hoe zit het met de overige redenen die mij ervan weerhielden om te beginnen aan een kindje.
Laten we beginnen met vrije tijd. Nou, vrije tijd wordt familie tijd. Er zijn momenten waarop ik graag even alleen wil zijn en even in mijn eigen wereldje rond wil lopen. Gaat dat nog lukken? Allereerst denk ik dat mijn wereldje ons wereldje wordt en daarnaast denk ik dat ik altijd een beroep kan doen op mijn moeder en mijn twee lieve zusjes om een uurtje te babysitten. Ik ben gelukkig niet helemaal alleen en kan ik ook een beroep doen op mijn wederhelft. Mijn man en ik geven elkaar de ruimte om ook dingen te doen die wij zelf graag willen doen en leuk vinden. Dit verlangen gaat niet weg nadat je een kind hebt en daarom is het belangrijk dat wij ook hierin een balans vinden. Het is ook gewoon fijn om even niets te Moeten. Er zijn ook momenten waarop je het niet helemaal in de hand hebt en het gewoon moet doen voor je kind, maar als ik zo om mij heen kijk dan doen de meeste ouders dat met heel veel plezier. Hoe gek het ook klinkt en wat het eigenlijk is kan niemand goed beschrijven, het enige wat ik concludeer is dat het wel voldoening geeft en daar doe je het voor. Dus vrije tijd wordt familie tijd. Het hele gebeuren rondom een kind verzorgen maakt ook dat je als koppel een hechtere team wordt en als mijn moeder en zusjes ook meedoen, dan wordt het team alleen maar groter.
Ten tweede financiële situatie en vakantie. Toen wij vier jaar geleden hier kwamen hebben wij hard gewerkt en weinig leuke dingen gedaan, dat is nu wel anders. Dit jaar is een record vakantie-jaar geweest, wij zijn namelijk elke vakantie ergens geweest. Daar ben ik erg trots op en blij om. Een kind kost veel geld. Ik heb al rond gekeken en kinderkleding bijvoorbeeld is net zo duur als kleding voor volwassenen. En ja, ook hier kun je overdrijven. Wie ervoor kiest om het duurste te kopen en te hebben gaat veel geld kwijt zijn en wie voor een redelijke prijs inkopen doet kan besparen. Als ik ook goed let op mijn geld let en verstandig mijn boodschappen haal, dan hoef ik niet in een crisis te raken. Zo vaak op vakantie gaan is leuk, maar ook daar zijn er grenzen als je een kindje hebt. Toch heb ik niet het gevoel dat ik iets aan het opgeven ben. De vakantie krijgt een andere invulling waar ik erg naar uit kijk.
Ten derde verandert mijn leven helemaal. Vaak als ik aan kinderen krijgen denk, dan denk ik aan een schattige baby. Die gedachte is leuk, maar baby's worden ook groot en krijgen een eigen wil en kunnen zelf nadenken, je snapt het. In het begin zijn ze engeltjes en later worden het zelfs duiveltjes. Ik zie zo vaak schreeuwende moeders op straat lopen en ik denk "dit gaat mij ook overkomen". Kinderen zijn ook vermoeiend op den duur. Ze hebben erg veel energie en je kunt het niet altijd bijhouden. Ik moet daar gewoon vrede mee hebben en mijn kind leren dat er ook daar een balans bij hoort. Uit vele artikelen haal ik dat een vast ritme veel wonderen doet voor een kind. Een kind moet ook de tijd hebben om te kunnen spelen en zijn energie kwijtraken, als ik daar ook rekening mee houd, dan moet het goed komen.
Ten vierde hoeveel zou ik moeten gaan werken? Dat kinderen veel geld kosten is al bekend. Ik werk nu ongeveer zestig procent en het gaat wel goed. Ik houd er niet van om heel druk te zijn en ik krijg geen kindje om het kindje vervolgens bij mijn moeder achter te laten of in een kinderopvang. Het is niet wat ik wil. Ik houd van halve dagen werken en dat lijkt mij ook verstandig om te blijven doen. Als het in de toekomst nodig is om meer te gaan werken, dan zal ik dat ook doen (waarschijnlijk).
Het belangrijkste van alles is dat ik ervoor moet zorgen om altijd een goede balans te vinden. Dat is niet alleen in mijn eigen voordeel, maar ook in het voordeel van mijn gezinsleven.
Er zijn nog meer punten die ik wil bespreken, maar het is te veel voor één blogje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten